Safak belirsiz..

işteyim..
ama soyutlanmak istiyorum.. takıyorum kulaklıkları..

Dokunmayın bana , çekemiyorum.

Yorganın altında pijamalarla tembellik yapıp, uyuyup şu kalan zamanın geçmesini istiyorum. Gözlerimi açayım ve aşkımı göreyim.. huzurlu uyumak istiyorum.. Çok özledim, bekliyorum. Şafak 10 derken, 145 gündür beklediğim şafaklara yaklaştım derken attı bir kez daha hem de belirsizliğe.. ne için, kim için, neden diye sorularla isyanlarla bir yere gelinmez ama olmuyor alt beyin çalışıyor devamlı.. dile getirmek istemiyorum sadece. 10 günlük sabrım kalmıştı, 10 günlük sabrı kalmıştı.. avutmam lazım onu, sakinleştirmem lazım, ama ben sakin değilimki içimde, şimdiye kadar destek oldum ama şimdi olamıyorum, elimden bişey gelmiyor, kafasını dağıtamam benimki dağılmıyor ki.. Dua ediyorum şimdiye kadar etmediğim kadar, kızar mı bana diyorum onca zaman hatırlamıyordun beni şimdi hatırlıyorsun.. sözlerim var ama tutacağım.. şükredeceğim..


Bu zamanda beni sinir edenler de oldu, ilgisiyle şaşırtanlar da, anlayanlar da oldu, endişemi, özlemimi anlamayıp küçük görenler de.. kırıldıklarım oldu, kırdıklarım da oldu.. ama beni bu dönemde anlayan anlar gerisini boşver dedim.. bu kadar özlemle bekleyebileceğim biri olsa keşke dediler.. ne kadar şanslı olduğumu hatırlattılar..

sen yokken yaşamıyorum vakit dolduruyorum sadece.. peki ne kadar vakit kaldi dolduracak ?

Hazırlıklar başlamıştı son hızıyla devam ediyordu şimdi tuhaf oldum..ne yapsam ne etsem.. ya aniden geleceksin etraf dağınık, dolmalar yapılmamış .. ya da ben oturuyorum, bacaklar çarpık, elim çenemde ..gözüm telefonda..ekranda Thy açık..

ve pinhani çalar..

dünyanın en mutlu erkeği olcaksın sen yeniden..